PROJEKTOWANIE PRZYŁĄCZY
W ofercie firmy SPRINGAP Kraków znajdują się projekty przyłączy wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych oraz gazowych głównie w Krakowie i w gminach powiatu krakowskiego (Zabierzów, Liszki, Krzeszowice, Skawina, Czernichów, Zielonki, Wielka Wieś, Michałowice, Igołomia-Wawrzeńczyce, Kocmyrzów-Luborzyca, Mogilany, itd). Wykonujemy również projekty obiektów takich jak przydomowe przepompownie ścieków i wody, studnie (głównie głębinowe), hydrofornie, przydomowe oczyszczalnie ścieków i zbiorniki o różnych funkcjach (retencyjne oraz bezodpływowe na wody opadowe i ścieki bytowo-gospodarcze tzw. szamba), studnie chłonne, oferujemy także dobór pomp, separatorów, regulatorów przepływu oraz innych urządzeń i armatury. Przygotowujemy także projekty magazynowania, zagospodarowania i wykorzystania wód opadowych wraz z centralami deszczowymi. Opracowujemy również opinie techniczne budowy, rozbudowy czy modernizacji przyłączy wodociągowych i kanalizacyjnych z instalacjami a także obliczenia hydrauliczne.W trosce o koszt inwestycji do każdego zlecenia podchodzimy indywidualnie, szczegółowo analizując technologię przy pomocy której wykonana zostanie dana infrastruktura, aby zoptymalizować koszty budowy oraz późniejszą eksploatację wykonanych rurociągów i urządzeń.
Istnieje możliwość kompleksowego wykonania przez naszą firmę całego procesu inwestycyjnego związanego z budową wszystkich przyłączy, zapraszamy do zapoznania się z pozycją "Obsługa inwestycji".
Opracowywana przez nas dokumentacja projektowa przyłączy wod-kan-gaz zawiera m. in.:
Projekt przyłącza do sieci wodociągowej (Kraków).
Zapotrzebowanie wody obliczamy na podstawie załącznika do Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przeciętnych norm zużycia wody. Następnie określamy maksymalny sekundowy rozbiór wody obliczony wg normatywnych wypływów z punktów czerpalnych wg normy PN-92/B-01706 oraz przepływ obliczeniowy.
Analizie poddawana jest również średnia rzędna linii ciśnień w okolicy istniejącego lub projektowanego budynku.
Straty ciśnienia oblicza się na podstawie:
- Geometrycznej wysokości najwyżej położonego odbiornika wody,
- Straty ciśnienia (pion i poziom),
- Strata ciśnienia na wodomierzu,
- Straty ciśnienia na przyłączu,
- Wymaganego ciśnienienia przed punktem czerpalnym.
Doboru średnicy przyłącza oraz wodomierza dokonujemy w oparciu o rozporządzenie Ministra Gospodarki oraz Dyrektywę Parlamentu Europejskiego lub wytyczne Przedsiębiorstwa Wodociągowego (np. MPWiK S.A. w Krakowie). Wodomierz należy montować z zachowaniem zasad podanych w PN-91/M-54910.
Projektowane przyłącze stanowi zazwyczaj rurociąg PE odporny na skutki zarysowań i naciski punktowe o parametrach dopuszczających go do stosowania w metodzie bezwykopowej, z możliwością zgrzewania i łączenia bez konieczności zdejmowania warstw ochronnych, oraz rurociąg stalowy. Połączenie z siecią wodociągową nastąpi poprzez obejmę do nawiercania. Na rurociągu PE zainstalowana zostanie zasuwa odcinająca. Zasuwa zostanie wyposażona w klucz teleskopowy oraz skrzynkę uliczną.
Rurociągi zostaną ułożone na podsypce piaskowej o miąższości 10cm. Wysokość przykrycia rurociągu przyłączeniowego będzie wynosiła ok. 1,45m. Obsypka i zasypka zostanie wykonana zgodnie z instrukcją producenta rur – ok. 30cm nad stropem rurociągu. Głębokość bezwzględna wykopu winna uwzględniać wykonanie na całej szerokości wykopu podsypki piaskowej, wyrównującej podłoże dna. Przewody w wykopach układać na podsypce piaskowej z uwzględnieniem warstwy chudego betonu pod kształtkami i armaturą. Bloki podporowe należy wykonać wcześniej, przed poddaniem przewodu próbie ciśnienia. Na zagęszczonej zasypce – ok. 30 cm nad rurociągiem na całej jego długości ułożona zostanie taśma ostrzegawczo-lokalizacyjna z wkładką stalową z napisem "UWAGA WODOCIĄG", o szerokości 200mm. Wszystkie elementy podziemne armatury narażone na korozję zostaną zabezpieczone podwójną warstwą taśmy izolacyjnej (np. polietylenowej). W odległości ok. 1,5m przed fundamentem budynku nastąpi przejście rurociągu wykonanego z PE na stalowy ocynkowany. Rurociąg stalowy ułożony w gruncie zostanie zabezpieczony podwójną warstwą taśmy izolacyjnej (np. polietylenowej). Rury PE do wody pitnej nie wymagają zabezpieczenia przed korozją. Przejście rurociągu przez fundament nastąpi poprzez przejście typowe (Hawle lub Puspas) lub z zastosowaniem rury stalowej ochronnej grubościennej uszczelnionej łańcuchami.
Konsole wodomierzowe wyposażone zostaną w dwa zawory przelotowe „grzybkowe”, zawór zwrotny antyskażeniowy oraz wodomierz do pomiaru wody zimnej. Długość prostego odcinka przewodu wodociągowego przed zestawem wodomierzowym powinna wynosić co najmniej 5 średnic przewodu, natomiast za zestawem 3 średnice. Pomieszczenie w którym zlokalizowany będzie wodomierz powinno zostać wyposażone w kratkę ściekową, temperatura wewnątrz w/w pomieszczenia nie może spaść poniżej 5 st. C.
Po wykonaniu przyłącza przewody należy poddać intensywnemu płukaniu używając czystej wody a następnie przeprowadzić próbę szczelności i wytrzymałości zgodnie z normą PN-B-10725 (ciśnienie minimalne 1,0MPa). Zasyp wykopów wykonany będzie gruntem piaszczystym, zagęszczonym warstwami do uzyskania wskaźnika zagęszczenia wg normy BN-83/8836-02. W terenie zielonym zasypać gruntem rodzimym bez frakcji kamienistej, zagęszczanym, co 30 cm.
Miejsce zamontowania armatury należy oznakować w terenie przy pomocy tabliczek informacyjnych, zgodnie z normą PN-91/M-34501. Zasuwy wyposażyć w skrzynki a skrzynki obrukować. Skrzynki osadzić na podstawie stabilizującej.
Wszelkie prace ziemne i instalacyjne muszą zostać wykonane zgodnie z obowiązującymi normami i przepisami, w tym z „Wymaganiami technicznymi Cobrti Instal” – zeszyty: 3, 7.
Przed zasypaniem rurociągu Inwestor zobowiązany jest zlecić uprawnionemu geodecie, wykonanie inwentaryzacji powykonawczej wykonanych przyłączy, a także zgłosić do odbioru Eksploatatorowi sieci.
Na odcinkach ewentualnego płytkiego przykrycia rurociągu wykonać ocieplenie na obsypce piaskowej - dwie warstwy papy na lepiku przykryć warstwą żużla lub keramzytu.
Montaż i układanie rur należy wykonać zgodnie z „instrukcją montażową producenta rur”.
Wodomierz montuje przedstawiciel Eksploatatora sieci.
Projekt przyłącza do sieci kanalizacyjnej (sanitarnej, ogólnospławnej, deszczowej) w Krakowie.
Zrzut ścieków oraz przekrój przyłącza kanalizacyjnego obliczamy w oparciu o normę PN-92/B-01707.
Projektowane odprowadzenie ścieków odbywać się będzie za pośrednictwem przykanalika z PVC oraz z kamionki. Włączenia do istniejącej sieci kanalizacyjnej dokonuje się za pośrednictwem istniejącej studzienki kanalizacyjnej lub poprzez tzw. siodło.
Na przykanaliku projektuje się studzienki betonowe lub PVC z włazami klasy B125 oraz D400. Spadek projektowanego przykanalika będzie wynosił min. 1,5%. Rury układane będą na podsypce piaskowej o miąższości 20cm. Głębokość bezwzględna wykopu winna uwzględniać wykonanie na całej szerokości wykopu podsypki piaskowej, wyrównującej podłoże dna. Obsypka i zasypka zostanie wykonana zgodnie z instrukcją producenta rur – ok. 30 cm nad stropem rury.
Po wykonaniu przyłącza przykanalik należy poddać płukaniu używając czystej wody. Ułożone odcinki przykanalika powinny być poddane próbom na eksfiltrację ścieków do gruntu oraz infiltrację wód gruntowych do kanału wg normy PN-EN 1610.
Wszelkie prace ziemne i instalacyjne muszą zostać wykonane zgodnie z obowiązującymi normami i przepisami, w tym z „Wymaganiami technicznymi Cobrti Instal” – zeszyty: 9, 12.
Przed zasypaniem kanału Inwestor zobowiązany jest zlecić uprawnionemu geodecie, wykonanie inwentaryzacji powykonawczej wykonanych przyłączy, a także zgłosić do odbioru Eksploatatorowi sieci.
Na odcinkach ewentualnego płytkiego przykrycia kanału wykonać ocieplenie na obsypce piaskowej - dwie warstwy papy na lepiku przykryć warstwą żużla lub keramzytu.
Opomiarowanie objętości zrzucanych ścieków projektuje się na podstawie ilości zużytej wody lub poprzez specjalne komory pomiarowe ścieków.
Charakterystyka ogólna przydomowej oczyszczalni na przykładzie drenażu rozsączającego:
Ścieki bytowo-gospodarcze odprowadzane są z budynku mieszkalnego, za pośrednictwem przykanalika grawitacyjnego do osadnika gnilnego, gdzie ulegają sedymentacji zawiesin opadających i flotacji tłuszczów a także fermentacji zgromadzonych osadów. W następnej kolejności ścieki przepływają przez filtr doczyszczający i zostają skierowane do studzienki rozgałęźnej, która dzięki swojej konstrukcji zapewnia ich równomierny rozpływ do poszczególnych ciągów drenażowych i do złoża rozsączającego. W warstwie filtracyjnej odbywa się końcowy proces biologicznego oczyszczania ścieków.
Ścieki rozprowadzane są po złożu za pomocą perforowanych rur drenażowych zakończonych kominkami napowietrzającymi.
Złoże jest natleniane poprzez przepływ powietrza odwrotny do przepływu ścieków od kominków napowietrzających na końcach ciągów drenażowych do zakończeń pionów kanalizacyjnych ponad dachem budynku.
Dobór objętość czynnej osadnika gnilnego przeprowadzamy na podstawie średniego dobowego zrzutu ścieków bytowo-gospodarczych oraz czasu przetrzymania ścieków w osadniku (przyjmujemy 3,0 doby).
Osadnik gnilny należy zamontować oraz eksploatować zgodnie z instrukcją podaną przez producenta urządzenia. Osadnik musi być wyposażony w filtr doczyszczający zlokalizowany przed wylotem ścieków.
W celu zapewnienia równomiernego rozpływu ścieków do poszczególnych ciągów drenażowych należy za osadnikiem gnilnym należy zainstalować studzienkę rozgałęźną.
Dla zwymiarowania długość drenażu rozsączającego niezbędna jest wiedza na temat gruntów występujących na działce Inwestora. Długość jednego drenu nie powinna być większa niż 20m.
Ciągi perforowanych rur drenażowych Ø110PVC układać ze spadkiem 1,0-2,0% na głębokości 0,6-1,2m ppt. Rury układać w warstwie wspomagającej, którą stanowić będzie tłuczeń lub żwir płukany o granulacji od 15-40 mm. Warstwę tłucznia bądź żwiru ponad rurami drenażowymi zabezpieczyć geowłókniną. Pozostałą część wykopu zasypać gruntem rodzimym.
Bezpośrednio przed montażem zaleca się wykonanie testu perkolacyjnego w miejscu lokalizacji ciągów drenażowych w celu potwierdzenia przepuszczalności gruntu. W przypadku zaistnienia zbyt dużej przepuszczalności gruntu wykonać dodatkową warstwę złoża wydłużającą czas przesiąkania ścieków.
Pionowa odległość pomiędzy drenami a wodami gruntowymi musi być większa od 1,5m.
Sposób wykonania perforacji rur drenażowych musi gwarantować równomierne rozprowadzenie ścieków na całej długości układu.
Ciągi rozsączające muszą bezwzględnie posiadać poprawnie działający system napowietrzająco-wentylacyjny w celu przewietrzania warstw filtracyjnych. W tym celu każdy ciąg drenażu należy zakończyć kominkiem napowietrzającym zlokalizowanym na końcu ciągu drenażowego i wyprowadzonym min. 0,5m ponad teren, ostatni pion instalacji kanalizacyjnej wewnątrz budynku należy wyprowadzić ponad dach. Układ napowietrzająco-wentylacyjny systemu działa dzięki grawitacyjnemu przepływowi powietrza w wyniku powstałej różnicy ciśnień między kominkami napowietrzającymi, a wylotem odpowietrzenia kanalizacji wewnętrznej zlokalizowanym ponad dachem budynku.
W celu zapewnienia długotrwałego i bezawaryjnego działania drenażu rozsączającego zaleca się jego okresowe płukanie.
Projekt przyłącza do sieci gazowej:
W oparciu o obliczeniowy pobór gazu dobiera się punkt redukcyjno-pomiarowy składający się z kurka głównego sferycznego, reduktora ciśnienia, gazomierza, a także odcięć (zawory) na odejściu do instalacji wewnętrznej. Projektowany punkt redukcyjno-pomiarowy umieszczony zostanie w metalowej szafce gazowej w linii ogrodzenia lub na budynku, minimum 0,5m powyżej poziomu terenu oraz od okien i drzwi. Szafka musi posiadać trwałe zamknięcie i otwory wentylacyjne w drzwiczkach.
Przewody gazowe projektowanego przyłącza należy wykonać z rur PE klasy 100 szereg SDR11. Rury i kształtki PE muszą być dopuszczone do stosowania przez Instytut Górnictwa Gazowego i Gazownictwa w Krakowie i winny spełniać normę: PN-EN-1555-2:2004 Systemy przewodów rurowych z tworzyw sztucznych do przesyłania paliw gazowych.
Łączenie rur i kształtek wykonać metodą zgrzewania elektrooporowego. Łączenia należy dokonać na zewnątrz wykopu. Nie należy układać gazociągów w wysokiej temperaturze otoczenia. Należy układać rury w dni chłodniejsze lub w godzinach rannych. Niewskazane jest także układnie rur w temperaturze poniżej 0oC, ze względu na małą w tych warunkach elastyczność.
Przyłącze należy ułożyć w wykopie na głębokości 1,0m od poziomu terenu, zgodnie ze spadkiem terenu. Na łukach szerokość wykopu powinna być o 50% większa od szerokości dna wykopu na odcinkach prostych. Dno wykopu powinno być oczyszczone z frakcji kamienistej, korzeni i podobnych stałych części. Pod przewód wykonać podsypkę z piasku o miąższości 10 cm i obsypkę z piasku do wysokości 15 cm od wierzchu rury. Po oczyszczeniu i wyrównaniu dna wykopu, wykonaniu podsypki, ułożeniu przewodu i przy nim miedzianego drutu wskaźnikowego o przekroju 1,5mm2 w izolacji DY, należy częściowo zasypać wykop do wysokości 30-40 cm nad przewód. Grunt zagęścić i ułożyć taśmę lokalizacyjno-ostrzegawczą z wkładką metalową koloru żółtego o szerokości 20 cm i napisem „UWAGA GAZOCIĄG”, a następnie wykonać zasypkę, zagęszczając warstwami gruntu.
W odległości ok. 1,0 od ogrodzenia czy budynku (odcinek do szafki) nastąpi przejście rurociągu PE na stalowy z rur czarnych bez szwu łączonych przez spawanie. Przejście PE/stal – typowa kształtka nierozłączna. Rury stalowe powinny odpowiadać normie: PN-EN 10208-1:2000 „Rury stalowe przewodowe dla mediów palnych – Rury o klasie wymagań A”. Rurę stalową na odcinku umieszczonym w ziemi, oraz nie mniej niż 20 cm ponad terenem (wraz z połączeniem PE/stal) zaizolować antykorozyjnie powłoką izolacyjną z taśmy polietylenowej. Do izolacji rur należy stosować taśmy polietylenowe, posiadające pozytywną opinię Instytutu Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie. Izolacja wykonana taśmami PE musi być izolacją wykonaną w klasie dokładności C 50 zgodnie z PN-EN 12068:2002 Ochrona katodowa. Zewnętrzne powłoki organiczne stosowane łącznie z ochroną katodową do ochrony przed korozją podziemnych lub podwodnych rurociągów stalowych.
Czyszczenie wnętrza instalacji gazowej na zewnątrz budynku należy wykonać po ułożeniu jej w wykopie oraz zasypaniu. W celu oczyszczenia gazociągu należy go przedmuchać trzykrotnie strumieniem sprężonego powietrza o ciśnieniu nie mniejszym niż 0,1MPa. Powierzchnia przekroju wydmuchu powinna być nie mniejsza od 0,64 powierzchni przekroju rurociągu. Jeżeli w spuszczanym powietrzu wystąpi woda lub inne zanieczyszczenia, należy przeprowadzić czyszczenie miękkim tłokiem gąbczastym.
Czyszczenie gazociągu podlega odbiorowi przez inspektora operatora sieci. Czyszczenie należy wykonać bezpośrednio przed próbą szczelności.
Próbę szczelności przyłącza należy wykonać zgodnie z wymaganiami Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 30 lipca 2001r. w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. 01.97.1055) oraz PN-92/M-34503 Gazociągi i instalacje gazownicze. Przed wykonaniem próby szczelności gazociąg musi być oczyszczony. Próbę szczelności sieci gazowej wykonuje się w wykopie, całkowicie zasypanym. Wykonany gazociąg podlega próbie szczelności którą należy przeprowadzić sprężonym powietrzem lub gazem obojętnym (wolnym od związków tworzących osad). W przypadku wykonywania próby szczelności powietrzem należy dołożyć wszelkich starań, aby zapobiec zanieczyszczeniu gazociągu wodą oraz, aby temperatura medium próbnego przekroczyła 40 st.C.
Manometr rejestrujący użyty do pomiaru ciśnienia winien posiadać aktualną legalizację i atest. Próbę szczelności przyłącza należy przeprowadzić komisyjnie w obecności inspektora operatora sieci.
Protokół z pozytywnym wynikiem próby szczelności jest podstawowym dokumentem odbioru gazociągu dopuszczającym do jego zagazowania.
Ważność próby szczelności wynosi 6 miesięcy.
Wynik próby uważa się za pozytywny, jeżeli manometr nie wykaże spadku ciśnienia.
Skrzyżowania projektowanego przyłącza do sieci gazowej z obiektami podziemnego i nadziemnego uzbrojenia terenu wykonać zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 30.07.2001r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. 01.97.1055) oraz przepisami odrębnymi, jak również indywidualnymi uzgodnieniami z właścicielami lub zarządcami obiektów. Na etapie budowy gazociągu dopuszcza się stosowanie normy PN-91/M-34501 „Gazociągi i instalacje gazownicze. Skrzyżowania gazociągów z przeszkodami terenowymi. Wymagania.” o ile jej zapisy nie są sprzeczne z wymaganiami operatora sieci.
Jeżeli w trakcie wykonywania przyłącza zastaną odkryte dodatkowe miejsca skrzyżowań i zbliżeń projektowanego gazociągu z innym uzbrojeniem terenu, należy je zaznaczyć na planach sytuacyjnych a skrzyżowanie wykonać zgodnie z PN-91/M-34501.
W miejscach skrzyżowań wykopy należy wykonywać ręcznie pod nadzorem Właściciela danej sieci.
Po zakończeniu budowy przebieg gazociągów na zewnątrz budynku należy oznakować tabliczkami informacyjnymi umocowanymi do słupków betonowych lub na murze i ogrodzeniu zgodnie z normą PN-86/B-89700.
Dla przedmiotowego gazociągu zachować strefę kontrolowaną o szerokości 1m, której linia środkowa pokrywa się z osią gazociągu. W strefie kontrolowanej nie wolno wznosić budynków, urządzeń stałych składów i magazynów oraz sadzić drzew i krzewów. W strefie tej nie powinna być podejmowana żadna działalność mogąca zagrozić trwałości gazociągu podczas jego eksploatacji.
Wytyczenie trasy instalacji na zewnątrz budynku należy powierzyć uprawnionej służbie geodezyjnej, a po wykonaniu robót przed zasypaniem wykopów należy dokonać inwentaryzacji gazociągu i urządzeń.
Poniżej wymieniono główne, charakterystyczne rysunki do projektu przyłączy wod-kan-gaz:
- Projekt zagospodarowania terenu.
- Profile podłużne przyłączy.
- Projekt zagospodarowania terenu przepompowni ścieków.
- Rysunki szczegółowe.
- Schematy głównych węzłów.
- Schematy węzłów wodomierzowych, komór pomiarowych, zespołów redukcyjno-pomiarowych.
- Przekrój przez wykop dla ułożenia kanału i rur PE.
