PROJEKTOWANIE INSTALACJI WEWNĘTRZNYCH SANITARNYCH I HVAC
W ofercie firmy SPRINGAP Kraków znajdują się projekty techniczne instalacji: wodociągowych, przeciwpożarowych, ciepłej wody użytkowej, kanalizacyjnych, gazowych, pomp ciepła, centralnego ogrzewania, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych.Instalacje wody zimnej i ciepłej wody użytkowej, kanalizacyjne, gazowe, centralnego ogrzewania, wentylacyjne i klimatyzacyjne są nieodzownym elementem niemal każdego budynku. Istotnym jest więc aby zostały one zaprojektowane a także wykonane z ogromną dbałością o każdy odcinek rurociągu, armatury i zastosowane urządzenia. Rozprowadzenie wody zimnej, ciepłej wody użytkowej oraz centralne ogrzewanie każdego budynku wraz ze źródłem ciepła, a także instalacje wentylacji i klimatyzacji muszą spełniać szerokie wymogi funkcjonalności. Zapewnienie wysokiego komfortu korzystającym z przyborów sanitarnych mieszkańców czy personelu wiąże się przede wszystkim z wysokimi oczekiwaniami jakościowymi zastosowanych rozwiązań technicznych przy równoczesnym spełnianiu optymalnych parametrów ekonomicznych budowy i eksploatacji inwestycji. Istotne jest by każda instalacja wraz z doborem urządzeń została dokładnie zaprojektowana i wykonana. Wszystko to musi być poparte doświadczeniem zespołu projektantów sanitarnych i HVAC, zastosowane rozwiązania muszą zapewnić wysoki standard dla zamieszkania, wypoczynku, relaksu i pracy ludzi.
W trosce o koszt inwestycji do każdego zlecenia podchodzimy indywidualnie, szczegółowo analizując technologię przy pomocy której wykonana zostanie dana instalacja, aby zoptymalizować koszty budowy oraz późniejszą eksploatację wykonanych urządzeń.
Istnieje możliwość kompleksowego wykonania przez naszą firmę całego procesu inwestycyjnego związanego z budową instalacji sanitarnych i HVAC: zapraszamy do zapoznania się z pozycję "Obsługa inwestycji".
Opracowywane przez nas projekty techniczne wewnętrznych instalacji sanitarnych zawierają m. in. poniższe elementy:
Projekt instalacji wewnętrznej wodociągowej.
Na wstępie obliczamy maksymalny sekundowy rozbiór wody obliczony wg normatywnych wypływów z punktów czerpalnych oraz przepływ obliczeniowy bytowo-gospodarczy i/lub ppoż.
Następnie dokonywany jest dobór wodomierza w oparciu o rozporządzenie Ministra Gospodarki oraz Dyrektywę Parlamentu Europejskiego.
Wodomierze należy montować z zachowaniem zasad podanych w PN-91/M-54910.
Następnie analizie poddawana jest średnia rzędna linii ciśnień w okolicy budynku objętego projektem.
Straty ciśnienia oblicza się na podstawie: geometrycznej wysokości najwyżej położonego odbiornika wody, straty ciśnienia (pion i poziom), strata ciśnienia na wodomierzu, straty ciśnienia na przyłączu, wymagane ciśnienie przed punktem czerpalnym.
Instalacja wody zimnej i ciepłej projektujemy zazwyczaj z rur Pex, PP, stal lub miedź. Podejście do poszczególnych punktów poboru projektuje się odpowiednio w ścianach w bruzdach lub w warstwie podłogowej.
Grubość warstwy tynku przy układaniu w bruzdach ściennych powinna wynosić: 3 cm dla średnicy od DN20 do DN25 oraz 4cm dla średnicy DN32 i większych, dla rur ułożonych w podłodze grubość warstwy betonu nad rurą powinna wynosić minimum 4cm.
Do mocowania przewodów instalacji do przegród budowlanych stosować typowe stalowe zawiesia i uchwyty do rur wyposażone w podkładki gumowe przylegające do powierzchni rur na całym obwodzie w punkcie montażu.
W miejscach przejść poziomych rurociągów instalacji przez przegrody budowlane należy zastosować tuleje ochronne o średnicy większej co najmniej o jedną dymensję od średnicy rurociągu przewodowego.
Ciepła woda użytkowa wykorzystywana jest w pomieszczeniach sanitarnych i kuchni. Do przygotowania ciepłej wody projektuje się zasobnik cwu zasilany np z kotła gazowego współpracującego z kominkiem z płaszczem wodnym oraz instalacją solarną.
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, izolacja cieplna przewodów rozdzielczych i komponentów w instalacjach centralnego ogrzewania, ciepłej wody użytkowej (w tym przewodów cyrkulacyjnych), instalacji chłodu i ogrzewania powietrznego powinna spełniać wymagania minimalne określone w rozporządzeniu.
Próbę ciśnieniową instalacji wodociągowych należy przeprowadzić jako próbę wstępną, główną i końcową.
Przy próbie wstępnej należy zastosować ciśnienie próbne (9 bar), odpowiadające 1,5 – krotnej wartości najwyższego możliwego ciśnienia roboczego. Ciśnienie to musi być w okresie 30 min. wytworzone dwukrotnie, w odstępie 10 min. Po dalszych 30 min. próby, ciśnienie nie może obniżyć się o więcej niż 0,6 bar. Bezpośrednio po próbie wstępnej, należy przeprowadzić próbę główną. Czas próby głównej wynosi 2 godz. W tym czasie ciśnienie próbne, odczytane po próbie wstępnej, nie może obniżyć się o więcej niż 0,2 bar.
Po zakończeniu próby wstępnej i głównej należy przeprowadzić próbę końcową. W próbie tej, w cyklach co najmniej 5 min., wytwarzane jest na przemian ciśnienie 10 i 1 bar. Pomiędzy poszczególnymi cyklami próby, sieć rur powinna być pozostawiona w stanie bezciśnieniowym. Instalację wody pitnej należy poddać płukaniu czystą wodą.
Izolacja cieplna musi zostać wykonana jako „powietrzno-szczelna”. Instalację wodociągową wykonaną z materiałów przewodzących objąć elektrycznymi połączeniami wyrównawczymi, zgodnie z wymaganiami normy PN – IEC 60364-5-54:1999.
Projekt instalacji wewnętrznej kanalizacyjnej.
Zrzut ścieków z budynku oblicza się w oparciu o normę PN-92/B-01707.
Wewnętrzną instalację kanalizacyjną projektujemy np z rur i kształtek kielichowych PVC łączonych na wcisk z uszczelką typu wargowego. Każdy z pionów kanalizacyjnych w najniższej jego części (nad posadzką) wyposażyć w rewizje z zamykaną szczelnie pokrywą. Wszystkie piony kanalizacyjne wykonać jako "niskoszumowe"! Górną część pionów przechodzących w przewody wentylacyjne przewiduje się w zależności od miejsca ich lokalizacji w obiekcie, wyprowadzić bezpośrednio ponad dach lub połączyć z innymi pionami przewodami zbiorczej wentylacji głównej. W każdym z w/w przypadków zakończenie przewodu wentylacyjnego stanowić będzie rura wywiewna.
Kanały podejść odpływowych od poszczególnych przyborów lub ich grup montować w bruzdach.
Minimalny spadek podejść powinien wynosić co najmniej 2%. Miejsca lokalizacji pionów kanalizacyjnych oraz trasy prowadzenia przewodów odpływowych przedstawiamy na rysunkach.
W miejscach przejść przewodów odpływowych przez ściany fundamentowe budynku lub ich prowadzenia pod tymi elementami konstrukcyjnymi na omawianych przewodach zastosować rury ochronne.
Przewody należy mocować za pomocą uchwytów (podpory stałe), wsporników lub wieszaków (podpory przesuwne) z elastycznymi podkładkami. Rozstaw podpór dla przewodów poziomych wynosi dla rur PVC i PP do 1,25m.
Po wykonaniu całości instalacji kanalizacyjnej należy poddać ją próbie szczelności. Przewody podejściowe oraz piony podlegają sprawdzeniu na szczelność w czasie swobodnego przepływu przez nie wody. Szczelność poziomych przewodów odpływowych sprawdzić natomiast po napełnieniu ich wodą do poziomu powyżej kolan łączących pion z poziomem. Wynik tego badania należy uznać za pozytywny, jeżeli poziom wody w badanych poziomych przewodach odpływowych nie obniży się w czasie 30 minut trwania próby. Po uzyskaniu pozytywnych wyników prób, pod posadzkowe kanały instalacji należy zasypać, starannie zagęszczając materiał zasypki. Natomiast kanały podejść i piony prowadzone w bruzdach obmurować a piony prowadzone po powierzchni przegród obudować.
Projekt drenażu opaskowego:
Drenaż projektujemy wokół budynku (opaska zamknięta) z rur karbowanych PVC SN5 z filtrem z włókna syntetycznego (z filtrem kokosowym w gruntach gliniastych i torfowych). Minimalny spadek drenów wynosi 0,5%. Rury drenażowe muszą być ułożone w obsypce żwirowej (150mm wokół rury) na głębokości zależnej od uwarunkowań gruntowo-wodnych oraz budowlanych lecz nie głębiej niż ławy fundamentowe. Projektujemy również studzienki inspekcyjne z osadnikami. Dreny zostaną podłączone do studzienki zbiorczej kanalizacji deszczowej lub zbiornika retencyjnego.
Projekt instalacji centralnego ogrzewania.
Instalację wewnętrzną c.o. projektujemy zazwyczaj w układzie dwururowym, pompowym w systemie zamkniętym. Czynnik grzewczy dla w/w instalacji dostarczany będzie np. z projektowanego kotła lub pompy ciepła (ewentualnie z hybrydowej pompy ciepła).
Przewody rozdzielcze zasilające grzejniki w proj. budynku wykonać z rur np PEX z osłoną antydyfuzyjną. Przewody układać w posadzkach. Zachować odstęp między pojedynczymi rurami min. 2cm. Trasy przewodów zgodne z lokalizacją na rzutach.
We wszystkich pomieszczeniach projektuje się przykładowo grzejniki płytowe w oparciu o obliczone zapotrzebowanie ciepła dla poszczególnych pomieszczeń. Grzejniki posiadają wbudowany zawór termostatyczny i zasilanie od dołu.
Grzejniki łączone będą do instalacji poprzez zestaw przyłączeniowy dla grzejnika w układzie dwururowym. Regulacja temperatury pomieszczeń odbywać się będzie poprzez głowice termostatyczne. Poprawna praca głowic termostatycznych uzależniona jest od ich prawidłowego montażu tzn. głowice nie mogą być zasłonięte (zasłony, firany, obudowa, meble itp.).
W każdej łazienkach projektujemy np. ogrzewanie podłogowe i/lub grzejnik drabinkowy.
Grzejniki należy montować pod oknami na wysokości min. 10cm od podłogi i od spodu podokiennika (parapetu) oraz min. 5cm od ściany zgodnie z instrukcją producenta grzejników. Wszystkie zawory powinny być zgodne z PN-M-75010:1990.
Odpowietrzenie instalacji zgodne Z PN-B-02420:1991 odbywać się będzie poprzez przy grzejnikowe zawory odpowietrzające dostarczane wraz z grzejnikami.
Do odprowadzenia spalin projektujemy kominy koncentryczne. Drożność przewodów spalinowych i wentylacyjnych należy potwierdzić opinią kominiarską, a po połączeniu kotła prawidłowość podłączenia do komina należy stwierdzić protokołem zdawczo-odbiorczym.
Po zakończeniu montażu instalacji, przed wykonaniem regulacji należy dokonać płukania instalacji c.o. wodą wodociągową. Płukanie prowadzić do momentu uzyskania 5 mg zanieczyszczeń na 1dm3 wody. Po płukaniu instalacji należy wykonać próbę hydrauliczną na zimno na ciśnienie 0,4 MPa, a następnie na gorąco.
Instalacje napełnić wodą spełniającą wymagania PN-93/C-04607 „Woda w instalacjach ogrzewania”.
Przy skrzyżowaniach z przewodami instalacji wody należy przestrzegać kolejności ułożenia w posadzce:
zaczynając od góry: przewody zasilanie - powrót ogrzewania grzejnikowego, przewody wody ciepłej, cyrkulacyjnej i zimnej najgłębiej, z zachowaniem odległości miedzy nimi.
Połączenia rur z innymi elementami instalacji wykonać przy pomocy złączek zaciskowych mosiężnych.
Projekt grzewania podłogowego:
Rurociągi grzewcze projektujemy z rur wielowarstwowych PE-RT/AL/PE-HD, które podłączone są od dołu do rozdzielaczy strefowych. Długość każdej pętli oraz rozstaw rur przedstawiamy w opracowaniu projektowym. Odpowietrzanie wężownic odbywa się przez odpowietrzniki automatyczne na rozdzielaczach. Opróżnianie i napełnianie pętli wodą umożliwia zawór spustowy na rozdzielaczu. Zaleca się układ ślimakowy wężownic, gdyż daje on najbardziej równomierny rozkład temperatury podłogi. Minimalna odległość ułożenia wężownic od ściany pomieszczenia to 15-20cm.
Dla poszczególnych pomieszczeń czynnik grzewczy doprowadzany jest za pomocą odrębnych wężownic podłączonych do rozdzielaczy strefowych.
Sposób wykonania rozgrzania posadzki (anhydrytowa lub betonowa) należy wykonać wg. wytycznych dostawcy i wykonawcy.
Pojekt wewnętrznej instalacji gazowej.
Projektowany budynek zasilany będzie w gaz z istniejącej instalacji zalicznikowej gazu. Na budynku należy zlokalizować skrzynkę gazową z kurkiem odcinającym minimum 0,5m nad terenem i minimum 0,5m od okien i drzwi. W odległości 1,0m od fundamentu budynku wykonać nierozłączną kształtkę PE/stal.
Przewody gazowe na zewnątrz budynku należy wykonać z rur PE klasy 100 szereg SDR11. Rury i kształtki PE muszą być dopuszczone do stosowania przez Instytut Górnictwa Gazowego i Gazownictwa w Krakowie i winny spełniać normę: PN-EN-1555-2:2004 Systemy przewodów rurowych z tworzyw sztucznych do przesyłania paliw gazowych.
Łączenie rur i kształtek wykonać metodą zgrzewania elektrooporowego. Instalację należy ułożyć w wykopie na głębokości 0,9m od poziomu terenu, zgodnie ze spadkiem terenu. Na łukach szerokość wykopu powinna być o 50% większa od szerokości dna wykopu na odcinkach prostych. Dno wykopu powinno być oczyszczone z frakcji kamienistej, korzeni i podobnych stałych części. Pod przewód wykonać podsypkę z piasku o miąższości 10 cm i obsypkę z piasku do wysokości 15 cm od wierzchu rury. Po oczyszczeniu i wyrównaniu dna wykopu, wykonaniu podsypki, ułożeniu przewodu i przy nim miedzianego drutu wskaźnikowego o przekroju 1,5mm2 w izolacji DY, należy częściowo zasypać wykop do wysokości 30-40 cm nad przewód. Grunt zagęścić i ułożyć taśmę lokalizacyjno-ostrzegawczą z wkładką metalową koloru żółtego o szerokości 20 cm i napisem „UWAGA GAZOCIĄG”, a następnie wykonać zasypkę, zagęszczając warstwami gruntu.
Instalację wewnątrz budynku należy wykonać z rur stalowych czarnych bez szwu wg PN-EN 10208-1:2000 o klasie wymagań A łączonych przez spawanie. Przejścia przez przegrody budowlane należy wykonać w tulejach ochronnych o odporności ogniowej EI60. Odbiornikami gazu w budynku będzie np. kocioł gazowy i kuchenki.
Na instalacji gazowej należy przed każdym odbiornikiem zamontować zawór kulowy odcinający o średnicy odpowiadającej podejściu oraz filtr siatkowy. Rury wewnątrz budynku prowadzić po wierzchu ścian.
Próbę szczelności instalacji wykonać sprężonym powietrzem lub gazem obojętnym na ciśnienie 0,4 MPa dla instalacji gazowej niskiego ciśnienia. Instalację gazową uznaje się za szczelną i nadającą się do uruchomienia jeżeli w czasie 30 min. nie zostanie stwierdzony spadek ciśnienia przez urządzenia pomiarowe. W przypadku gdy podczas próby instalacja gazowa nie będzie szczelna, należy usunąć przyczyny i próbę wykonać powtórnie. Odbiór końcowy zgodnie z „Warunkami Technicznymi Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych – Montażowych”.
Po wykonaniu prób szczelności rury stalowe oczyścić z rdzy i pokryć podwójną warstwą farby antykorozyjnej (koloru żółtego). Instalacja gazowa po jej wykonaniu a przed uruchomieniem podlega sprawdzeniu przez wykonawcę w obecności przedstawiciela dostawcy gazu. Uruchomienia instalacji dokonuje wyłącznie przedstawiciel Operatora sieci gazowej po zawarciu umowy z Odbiorcą.
Projekt instalacji wentylacji mechanicznej i klimatyzacji.
Dla zapewnienia odpowiedniej wentylacji poszczególnych pomieszczeń projektuje się układ instalacji wentylacji mechanicznej nawiewno – wywiewnej w oparciu o centrale wentylacyjne.
Centrale posiadają wymiennik np obrotowy, krzyżowy lub przeciwprądowy, filtry, nagrzewnice i chłodnice, tłumiki oraz inne niezbędne moduły uzależnione od charakteru i przeznaczenia wentylowanych pomieszczeń. Powietrze świeże do centrali pobierane jest czerpnią zlokalizowaną na dachu budynku lub za pomocą np. czerpni terenowej. Zużyte powietrze usuwane jest np kanałem wyrzutowym. Czerpnie i wyrzutnie na dachu należy zabezpieczyć siatką stalową ocynkowaną.
Główne piony wentylacyjne prowadzone są w specjalnie wydzielonym do tego celu szachcie wydzielonym pożarowo. Dlatego w miejscu wyjścia kanałów wentylacyjnych na poszczególne kondygnacje na kanałach należy zamontować klapy pożarowe.
Dodatkowym elementem wyposażenia central jest automatyka, którą należy zamówić wraz z centralą. Automatyka ta pozwoli utrzymać stałą temperaturę nawiewanego powietrza oraz optymalizację zużycia energii cieplnej zasilającej nagrzewnice. Wraz z automatyką i systemem sterowania, dostarczana jest rozdzielnica zasilająco-sterująca zawierająca obwody zasilania dla silników wentylatorów oraz dokumentacja techniczna instalacji rozdzielnicy zasilająco-sterującej ze schematami podłączeń elementów automatyki, czujników pomiarowych oraz obwodów siłowych silników wentylatorów.
W okresie zimowym obróbka świeżego powietrza odbywa się poprzez filtrowanie i podgrzewanie. Zasilanie nagrzewnic wodnych odbywa się z projektowanej kotłowni.
Przy montażu central należy pamiętać o zachowaniu wolnej przestrzeni od strony obsługi centrali, celem umożliwienia ewentualnych napraw poszczególnych elementów centrali oraz wymiany wkładów filtracyjnych. Lokalizacja urządzenia zgodnie ze szczegółowo przygotowaną dokumentacją pozwoli na bezkolizyjną obsługę central.
Instalację wentylacji mechanicznej należy wykonać z prostokątnych kanałów i kształtek z blachy ocynkowanej oraz z okrągłych przewodów SPIRO z blachy ocynkowanej.
Klasa szczelności dla wszystkich instalacji - B - normy PN-EN 12237:2005 i PN-EN 1507:2007. Grubość blach na kanały przyjmować tak, aby przewody poddane działaniu różnicy założonych ciśnień roboczych nie wykazywały słyszalnych odkształceń płaszcza ani widocznych ugięć przewodów między podporami.
Przewody i kształtki muszą mieć powierzchnię gładką, bez wgnieceń i uszkodzeń powłoki ochronnej. Technologiczne ubytki powłoki ochronnej zabezpieczyć środkami antykorozyjnymi.
Na kanałach wentylacyjnych należy zabudować klapy rewizyjne w celu umożliwienia czyszczenia tych kanałów. Klapy rewizyjne mają spełniać wymagania normy PN-EN 12097:2007.
Przejścia przewodów wentylacyjnych przez przegrody (ściany stropy) należy wykonać przy pomocy podkładek z miękkiej gumy lub filcu. Przy układaniu ciągów wentylacyjnych należy przewidzieć możliwość korekty długości niektórych prostek dla dostosowania ich do rzeczywistych wymiarów pomieszczeń.
Wymiary kanałów i kratek ustala się w oparciu o kryterium prędkości dopuszczalnych powietrza.
Podwieszenia i podpory przewodów wentylacyjnych mają spełniać wymagania normy PN-EN 12236:2003. Wszystkie urządzenia oraz kanały należy mocować w sposób pewny i trwały, eliminujący możliwość przenoszenia drgań z instalacji do konstrukcji.
We wszystkich pomieszczeniach nawiew i wyciąg odbywa się np sufitowymi nawiewnikami wirowo-cylindrycznymi. Nawiewniki należy montować wraz z skrzynkami rozprężnymi izolowanymi.
Regulacja temperatury w pomieszczeniach odbywa się poprzez regulatory przepływu o zmiennym wydatku.
Układ regulacyjno-napędowy regulatora przepływu stanowi zintegrowana jednostka lub zespół składający się ze statycznego czujnika ciśnienia różnicowego, cyfrowego regulatora PID oraz siłownika.
Podczas przepływu powietrza przez element pomiarowy regulatora, po obu stronach powstaje różnica ciśnień, zależna od strumienia przepływu. Sygnał z elementów spiętrzających przekazywany jest do czujnika ciśnienia za pomocą elastycznych rurek impulsowych. Wartość ciśnienia na elemencie spiętrzającym, zostaje przekazana do regulatora, gdzie jest przetworzona na wartość przepływu i porównana z wartością zadaną. Jeżeli wartość mierzona jest różna od wartości zadanej, siłownik przesłony regulacyjnej ustawia ją w takie położenie, aby nie występowała różnica pomiędzy wartością mierzoną a zadaną.
W wykonaniu standardowym układ regulacyjno-napędowy urządzenia stanowi dynamiczny czujnik różnicy ciśnień, pozycjoner i napęd przepustnicy – układ w całości montowany do regulatora.
Kierownice ruchome i wykonane z aluminium. Kratki montowane do przegrody wkrętami poprzez otwory w ramce kratki. Wszystkie kanały wentylacji nawiewnej i wyciągowej przebiegające wewnątrz budynku należy zaizolować matą izolacyjną na folii gr. 40mm, przewody na zewnątrz gr. 80mm w płaszczu ochronnym z blachy stalowej ocynkowanej.
Ciągi nawiewne i wyciągowe mocowane są do konstrukcji stropów i ścian murowanych. Kanały wentylacyjne należy podwiesić do konstrukcji za pomocą podwieszeń z pręta gwintowanego stalowego. Rozstaw podwieszeń co 1,5m. Temperaturę powietrza nawiewanego w okresie zimowym, przez centrale, należy ustawić na +20 C.
System chłodzenia.
Dla układu chłodzenia obsługującego chłodnice centrali wentylacyjnej dobrano np jako agregat wody lodowej wraz z modułem hydraulicznym.
Agregat wyposażony jest w moduł hydrauliczny zawierający zbiornik buforowy, zestaw pompowy, naczynie wzbiorcze, zawór bezpieczeństwa oraz armaturę odcinającą. Czynnikiem będzie mieszanina wody z glikolem etylenowym. Czynnik chłodniczy z agregatu do chłodnic centrali wentylacyjnej doprowadzony będzie rurami stalowymi. Połączenie agregatu z instalacją poprzez łącznik amortyzacyjny. Przed chłodnicą zamontować zawór 3-drogowy. Instalacje w najwyższym punkcie odpowietrzyć a w najniższym odwodnić. Na rurociągu powrotnym przy agregacie zamontować filtr.Rury należy montować na uchwytach z wkładką ochronną. Rozstaw uchwytów wykonać zgodnie PN.
Rury izolować termicznie matami z pianki kauczukowej Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie Dz.U.02.75.690 z późniejszymi zmianami, izolacja cieplna przewodów rozdzielczych i komponentów w instalacjach centralnego ogrzewania, ciepłej wody użytkowej (w tym przewodów cyrkulacyjnych), instalacji chłodu i ogrzewania powietrznego powinna spełniać wymagania minimalne określone w tabeli.
Projekt instalacji klimatyzacji.
Dla zapewnienia komfortu cieplnego wybranych pomieszczeń projektuje się układ instalacji klimatyzacji np. typu VRF (Variable Refrigerant Flow), Multisplit lub Split w oparciu o jednostkę zewnętrzną oraz jednostki wewnętrzne (kasetonowe, ścienne lub kanałowe).
Dobór urządzeń instalacji klimatyzacji wykonywany jest na podstawie obliczeniowych zysków ciepła (okna, ludzie, urządzenia, ściany, oświetlenie, itp.) z uwzględnieniem akumulacji ciepła.
Jednostki kanałowe i kasetonowe należy umieścić w przestrzeni sufitu podwieszanego.
Każde z pomieszczeń wyposażyć należy np. w ścienny regulator temperatury powietrza.
Przewody instalacji chłodniczej należy wykonać z rur miedzianych chłodniczych izolowanych izolacją zimnochronną. Przewody należy prowadzić w przestrzeni sufitu podwieszanego.
Instalacje odprowadzenia kondensatu wykonać z PP (klejonego), przewody prowadzić w przestrzeni sufitu podwieszanego. Odpływy skroplin wykonać jako zasyfonowane (syfony systemowe) i włączyć projektowanych pionów kanalizacji sanitarnej. Jednostki wewnętrzne kasetonowe i kanałowe wyposażone są fabrycznie w pompki skroplin.
Projekt wentylacji w garażu.
Wentylację garaży projektuje się zgodnie z obowiązującymi przepisami dla tego typu obiektów. Nawiew powietrza jako grawitacyjny. Projektuje się wyciąg mechaniczny powietrza w ilości zapewniającej nie przekroczenie dopuszczalnej koncentracji szkodliwych zanieczyszczeń wydzielających się podczas wjazdu i wyjazdu samochodów. Wyciąg powietrza wentylatorami wyciągowymi zlokalizowanymi na dachu budynku. Usuwanie powietrza z garaży odbywa się za pomocą kratek zlokalizowanych pod stropem oraz nad posadzką, wyposażonych w przepustnice regulacyjne. Sieć przewodów należy wykonać z blachy stalowej ocynkowanej o wymiarach jak na rysunkach. Piony wentylacyjne należy zaizolować termicznie i akustycznie matami lamelowymi z wełny mineralnej grubości 50 mm w płaszczu z folii aluminiowej.
Załączanie wentylatorów czujnikami CO i LPG.
Przy przejściu instalacji przez granice stref pożarowych, na kanale wentylacyjnym należy zamontować klapę przeciwpożarową o odporności ogniowej EI120 wyposażoną w siłownik ze sprężyną powrotną.
Projekt systemu detekcji w garażu.
W pomieszczeniu garażu należy wykonać system monitoringu stężenia tlenku węgla (CO) i gazu propan butan (LPG), oraz sterowanie pracą instalacji wentylacji.
System detekcji CO i LPG należy wykonać w oparciu o urządzenia np firmy GAZEX. Elementami wykrywającymi są detektory przeznaczone do ciągłego monitorowania CO oraz detektory WG-15.EN przeznaczone do ciągłego monitorowania obecności LPG, czujki tego typu można łączyć w jednym systemie.
Do sygnalizacji optycznej wykorzystać należy specjalne tablice świetlne zlokalizowane przy głównym wjeździe i wyjeździe z parkingu oraz przy wejściach i wyjściach z klatek schodowych.
Z chwilą przekroczenia określonych wartości progowych zostają wyzwolone wejścia umożliwiające uruchomienie wentylacji oraz poinformowanie.
Detektory CO powinny być zlokalizowane na wysokości od 1,5 do 2,0 m ponad podłogą, zaś detektory LPG należy montować na wysokości ok. 0,3 m od podłoża w linii prostej pod zamontowanym detektorem CO. Zasięg oddziaływania czujek to ok. 8m. Detektory LPG należy zabezpieczyć metalowymi siatkami przed uszkodzeniami mechanicznymi. Zestaw styczników (przekaźników) do sterowania wentylacją garażu należy zamontować w szafie sterowniczej.
Wybór punktów pomiarowych powinien uwzględniać usytuowanie wentylacyjnych otworów nawiewnych i wywiewnych, czynniki konstrukcyjne i charakter ruchu pojazdów. Należy unikać lokalizowania punktów pomiarowych bezpośrednio za stanowiskami postojowymi, w pobliżu otworów nawiewnych oraz nad środkiem głównych dróg komunikacyjnych.
Poniżej wymieniono główne, charakterystyczne rysunki do projektu instalacji sanitarnych i HVAC:
- Projekt zagospodarowania terenu.
- Instalacja wody i kanalizacji sanitarnej. Rzuty.
- Instalacja centralnego ogrzewania i gazu. Rzuty.
- Instalacja wentylacji mechanicznej i klimatyzacji. Rzuty.
- Rozwinięcia, przekroje i aksonometria poszczególnych instalacji.
- Schematy technologiczne poszczególnych elementów instalacji.
- Rysunki szczegółowe.
